Türkçe Varlık Şartım Şiiri - Ahmet Çelen

Bu dille dolaşmış atam dünyayı
Kim demiş Tuna’da İdil’den su yok?
Tanrıdağlarında germişler yayı
Üç kıta bağrında gül açmış bu ok…

Üç kıta göğsüne başını koymuş
Rüyâsına girmiş nizâm-ı âlem
Her dilden en güzel nağmeyle doymuş
Bu dille yazmaya doymamış kalem.

Onda bülbül sesi, kılıç sadâsı
Onda su şırıldar ve oklar vınlar
Her sözü tarihin bir hâtırası
Bu dilde ses verir nice akınlar.

Her kelime bir mâcerâ anlatır
Her sözde bir mânâ ışıldar par par
Benden bir iz taşır dilde her satır
Kelimeden kopan tarihten kopar.

Tevhîd’in, na’tin gelmemiş sonu
Bir îman kaç asır onda çağlamış
Hangi dil medhetmiş bu kadar O’nu
Gözler Peygambere Türkçe ağlamış.

Yürek bölünmeden Türkçe bölünmez
Hem köylünün dili hem de sarayın
Türkçe bölünmezse asla ölünmez
Türkçeyi böleni Türkten saymayın.

Bazen Fuzûlî’dir, Bâkî’dir Türkçe
Bazen de Yunus’tur; Sümmânî, Emrah…
Bazen türkü, bazen şarkıdır Türkçe
Bazen bozlak, bazen sultânî yegâh…

Bir zaman âleme nizam verirken
Şimdi böğrümüzde elimiz kaldı.
Tarihin muhteşem devirlerinden
Her şey gitti, elde dilimiz kaldı.

Varlık dâvâsında son kale bu dil
Bu dil hayat hakkım ve varlık şartım.
Her sözü yürekte velvele bu dil
Dünyada övüncüm, terazim, tartım.

Türke düşman olan, Türkçeye düşman
“Öz dil” dedikleri ağulu şerbet
Türkçeden tek tuğla düşmesin, aman!
Bu dille kalkacak ayağa millet…