Türkçe Dersi Şiiri - Nurullah Kütükçü

Gülüşün ile başlayıp, gülüşün ile bitiriyoruz günü,
Ben aslında çok düşünmek istemiyorum dünü,
Çünkü yaşamayı seviyorum seninle bugünü.
Özel olan günü, özel kılan günü ya da bana özel neyin varsa bilmediğim.
Ben aslında çok dinledim seni, gözlemledim seni.
Lafı çok uzatmayacağım, özledim seni.
Bugün ne gözlerinden bahsedeceğim sana nede gülüşünden. Bir bütün olarak özledim seni.
Seninle başlayıp kurabileceğim bütün cümleleri.
Senin adının geçtiği bütün kağıt müsveddelerini, bütün tümleç, bağlaç ve anlam dolu yüklemleri.
Hani Türkçe dersindeymişim gibi ama daha ilk sınıfta, ben okumayı sökmeden şiirler yazdırıyormuşsun gibi.
Anlarım aslında bu dersten falan ama anlatamam bakışlarının derinliğini.
O iki göz nereye bakarsa, bende savruluyorum oraya.
Tutsak gibi sanki zincirlerle bağlıyım gibi.
Hiç bu kadar güzel olamamıştın ya da hiç bu kadar güzel dokunmamıştım başka bir tene.
İsteyemediğim kadar çok istiyorum teninin her zerresine, adımı işlemeyi.
İsmim kalsın en azında, ben vermeden sana soy ismimi.