Gözünü açtığı yerdeyim
Uygarlığın…
Karşımda, ağlayan denizin
Gözyaşlarını toplayan Kız Kulesi
Kızlık kuşağı gibi
Kırık medeniyetleri birbirine bağlayan
Boğaz Köprüsü
Ve her ikisi
Tutup ellerimden,
Güneşe çıkarıyorlar beni
Tıpkı çocukken annemle babamın
Ellerimden tutup
Uçtuuçtu oynattıkları gibi
Gözünü açtığı yerdeyim
Çocukluğumun…
Okuldan kaçıp kaçıp
Soluğu,
Kadıköy vapur iskelesinde alırdık
Martılardan başka kimse bilmezdi
Türkçe defteri sayfalarından
Niye kâğıttan gemiler yapıp
Denize saldığımı
Gözünü açtığı yerdeyim
Gençliğimin…
Deniz daha bir heybetli olurdu
Kız arkadaşımla yanından geçerken
Bir tek ben bilirdim ama
Kanlıca ‘ da yoğurt yedikten sonra
Hiç üşenmeden, aşkımızı çam kokularıyla kundakladığımızı
O yüzden hiç çıkmayan bir leke gibi
Durur sol yanımda hâlâ, Çamlıca
Gözümün kapanacağı yerdeyim…
Kimse bilmez Kız Kulesiyle oynadığım oyunları
Boğaz Köprüsüne salıncak kurup
Galata’ yı kıskandırdığımı
Ve çocukluğumdan kalma bir alışkanlığı
Hâlâ niye yaptığımı…
Şimdi, bir martı eğilip kulağıma
Usulca fısıldıyor İstanbul’u
Ardından patlıyor bir bir vapur bacalarından
Gökyüzünün göğsüne doğru,
Türkçe defterinden denize indirdiğim şiirler
Ve gördüğüm son aydınlık,
Mahya ışıkları Fatih’in...
16.03.2006 \ 01.23 Burdur
Akın DursunKayıt Tarihi : 12.4.2006 18:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)