Bir gök gürültüsü,
Bir mum alevi,
Ben yalnızlıktan sarhoşum.
Sigaram öylece yanıp sönüyor kültablasında.
Bir nefes daha çekecek gücüm yok acılardan.
Yeter diye düşünüyorum.
Herşey yeter
Ve ben yorgunum şimdi.
Göz kapaklarım kendiliğinden kapanıyor.
Oysa uyumamam lazım.
Engellemeliyim bunu,
Zamanı boşa tüketmemeliyim.
Daha fazla üzmeliyim kendimi
Ve daha çok yıpratmalı.
Yaşadıklarımın bedelini ancak bu şekilde öderim.
Aslında ben büyütüyorum herşeyi,
Milyonlarca insan ben gibi.
Tek farkımız göz rengimiz
Ve ben Türkçe ağlıyorum.
Kimi kazağını lekelemiş,
Kimi kedisini kaybetmiş.
Bense seni...
Bulduğum karanlıktan
Yüreğimin ortasına yerleştirdiğim sen
Yoksun şimdi,
Başkası var.
Tanıdığım, bildiğim senden
İlk defa gördüğüm,
Hiç tanımadığım bir yabancı olan sen.
Hayatımın en doğru şeyini yaptım derken
Her şeyimi kaybettiren sen.
Ve şimdi dinliyorum ama
Senin de sesin yok.
Kaybolmuşsun,
Terketmişsin beni karanlığın ortasında.
Şimdi günahlarımın hesabını kesmedeyim
Kendimle baş başa.
Yaşadıklarımı düşünüyorum;
Kendimden korkuyorum.
Yaşayacaklarıma bakıyorum;
Korkuyorum.
Korkular sarmış dört bir yanımı,
Bense hala seni arıyorum.
Kayıt Tarihi : 11.5.2007 16:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!