Türkay Korkmaz Şiirleri - Şair Türkay Ko ...

yorgunluklar mutluluğu
dönüşür uzun yürüyüşlere
konuşur doğa
yakın şaşırtıcı

dökülüp gelen duyulan
her toparlanış
çoğalır can sesinle
ağladığın duvar
azalan yalnızlığında
çiçeğe durur

ve siz
ve ben
tekiz

toplumların yaşında
barış
ne ki
*
biliyorum
kalmayacak

yaşanmamış değil
kurtarılmış kaleler
büyüyen çığlık

unutulduğumuz can noktası
azalır

..............................................

*
Ak koyunla kara koyunun
Geçitte belli olduğu günlerdi o günler.

aşk somut



yarattığı düş
sığınmıyor uzak aşka

gövdeyi kemirir
uzanan el
ağaçlar yaprak

dallarda çocuklar
gelgit

ey oğul
ay kız
vermiyorlar izin
yürümene
gülmene
*

sabahın aydınlığı
sevişi bilen sözcükler
dorukları coşkunun
özlemişim fısılda

mutluluğun en uç noktasında tükenen yalnızlığımız