Hayatı henüz anlatacak bir olay edinemedi.
İki saç buklesi arası,
kopuk herşey.
Kaydetmeliydim zihnime,
zaman ne kadar da sınırlı.
Durup,herşeyi zihnimde
tutmaya çalışmam ne saçma.
Bıkmadınmı Dünya
anlamsızlıktan.
Yorgunluk belirtileri var
ama henüz safsın.
İsyan ediyorsun:Kaçamak savaşlarla.
Kendinden nasıl kaçabilirsin ki,
Kaybolurken yaşıyorum.
Hissedebildiğim tek şey yorgunluk.
Öyle bir yorgunluk ki; mutsuzluğa takatim yok.
Nefes almak güzelmiş!
Sadece yaşayabilmek...
Hesaplayabileceğim tek şey,
Söyleyip duruyorum,varım ben.
Aslımı çözemiyorum.
Eklentilerimle uğraşıyorum.
Boğulmanın ortasındayım,
Hala anlamsız buluyorum,
varolmayı.
Gölgesinde kaldığım,
koca bir gölge.
İçinde dolaştım gölgenin,
uzaklaşmak elimden gelmiyor.
Korku mu,tedirginlik mi? Yaşadığım.
Keşfetme heyecanı mı?
İstanbul Boğaz'ı sisli bir sabahında.
Boşluğun içindeyim.
Korku yok,telaş yok,
hüzün var.
Deniz Otobüs'ü sallanıyor boşlukta.
Hayal meyal görünen kıyılara bakıyorum.
Yavaşça değişiyor
bana ağır gelen
zaman için kısa anlar.
Dengesiz bir hayattır bazen algıladığım.
Hemen unuttuğum,sonra hatırladığım.
İyi ki unutuyorum bazen.
Kayalardayız.
Yosunlarla kayıyoruz,
dalgalı Deniz'e.
Vapurlar olmasa hüzünler olur muydu?
Fırtına çıkacak.
Çıksın:Herşey alt-üst olsun.
Küçük mavi, kıvılcımlar saçan,
tatlılıkla dolmuş gözleriyle,
bana bakışında annemin,
hayatın ne güzel olduğunu düşünüyorum.
ama biliyorum ki:
İnanmıyorum buna.
Yağmur yağıyor.
Arkadaş gitti,
bu nemli havada.
Bir yerlere gidiyor
olmak heyecanlı olurdu.
Beni götürme dedim ama arkadaşa.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!