Türk yurdu Şiiri - Hüseyin Demircan

Türk yurdu dağın taşın yaylak olur
göçer kuş konaklar tez geçmez senden
güvercin şahin doğan çaylak olur
dört mevsim kış bahar yaz geçmez senden

durursa kamışa saza ulanır
fışkırır yürürse toza belenir
toprağa karışır boza bulanır
dolanır akarsu düz geçmez senden

sarptır vadilerin adeta hisar
tepelerinde yel rüzgarlar eser
dağ giyer gelinlik beyaza keser
bekler zirvende kar buz geçmez senden

daha düne kadar tomurcuk gülün
boynu yere büker olurken elin
ardın sıra bakar giderken gelin
elleri kınalı kız geçmez senden

rençberin tarladan ekini biçer
acıkır sırtından çıkını açar
billur bir kaynaktan suyunu içer
yere kapaklanır diz geçmez senden

taşır içlerinde en yüce hisler
analar onları ak sütle besler
göl eder toprağı kanıyla ıslar
al başlı yiğitler az geçmez senden

üstünde gök kubbe bir mavi kaplık
yağmur yağar çisilder iplik iplik
boğaz düğümlenir ıslanır kirpik
dalar buğulanır göz geçmez senden

türk yurdu duramaz benzer ölüye
solar bir gül beniz çalar sarıya
gurbette kalamaz döner geriye
deli olsa gönül vazgeçmez senden