Türk'ün Yeniden Doğuşu

TÜRK’ÜN YENİDEN DOĞUŞU

Ben Atatürk’ün nesliyim
Dedem Oğuz Kağan
Adım Türk…
Şükürler olsun ki bu cennet vatan benim
Bu bayrak benim
Şanlı bir tarihin neferiyim.
Atam:
“Çalış!” dedi, çalıştım.
“Güven!” dedi, güvendim.
“Övün!” dedi, övündüm.
Ben Atatürk’ün nesliyim.
Ergenekon’la yeniden dirildim.
Samsun’la ayağa kalktım.
Yay gibi gerildim.
Nevruzlarla şenlendim.
Ötüken yamaçlarında bir bozkurt olup
Düşmanı boğdum.
Ben Oğuz Kağan’ın nesliyim.
Dedem Korkut ile boy boyladım.
Ertuğrul atamla nice kaleleri başına yıktım Bi-zans’ın.
Dünyayı at eyledim dörtnala koştum bir baştan bir başa…
Alparslan ile Anadolu yurt oldu Türk’e
Ben Alparslan’ın nesliyim.
Bir gün yedi düvelin kanlı kılıcı
Parladı Anadolu üstünde.
Bir baştan bir başa kan kokuyordu Türkeli
Çanakkale yangın yeri…
Dedem Fatih’in emaneti İstanbul, zulme boyun eğiyordu.
Körpe kuzular İngiliz süngüleriyle şahadete eriyor-du.
Analar gözyaşlarını yüreğine akıtıyor,
Göz bebeklerini ölüme yolluyorlardı.
İhanet kokuyordu saraylar,
Damatlar bir yosma gibi sırıtıyor.
Bin yıllık Türk yurdu esir düşüyordu.
Cepheden cepheye koşan yiğitler
Bitkin, aç ve susuzdu.
Toprak çatlıyor, kuşlar gökyüzünden bir bir düşü-yordu.
Mavi gök, yağız yer sanki ötelerden bir haber bek-liyordu.
Dedem Bilge Kağan, Ninem Ay Hanım ve Binlerce Alp’la
Atam Mustafa Kemal,
Karar verdi dağı delmeye.
Sanki tek başına bir orduydu.
Karanlığı deldi mavi gözleriyle
Sarı bir kurda benziyordu.
Avına saldıracak gibi hazır bekliyordu.
Ant içti Anadolu’yu düşmana dar etmeye
Zalimin kanlı kılıcını sinesine vermeye…
Bir bahar sabahı Ötüken’de şenlik vardı.
İşte bu bahar, o bahardı.
Cumhuriyetle ölümlerden dönüldü.
Şeref duydu şanlı Türk milletiyle
Ben Mustafa Kemal’in nesliyim.
Mavi gözleriyle yeniden doğdum,
Onunla yeniden döndüm unuttuğum
Türklüğüme…
Bugün bayram, sevin ey Türk milleti!