Çakmak çakmaktı gözleri.
Engin denizler kadar mavi,
Engin denizlerin başlangıcı kadar yakın,
Okyanuslar kadar sonsuzdu
Bakışları.
Ağustos’ta bir destan yazdı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
