Türk'ün Hasreti Şiiri - Hasan Hüseyin Çetin

Üç yiğit eşimden gelir,
Ata Salih,ülkü Umut der.
Pirim Türk'e Samet diler,
Hasretim,Atilla'da kaldı.

Hanım eve duvakla girer,
Balalar turkuaz şapka giyer.
Kavuklar eskir birer birer,
Oğuz başım kalpaksız kaldı.

Babam ulu,nasihat verir,
Anam hatun ninni devşirir.
Eşim balaya öz getirir,
Öykü dalım Korkut'ta kaldı.

Hakan oldum külli cihana,
Hayran,şah-ı orman aslana.
Geme gerek yok Türk atına,
Kapım Bozkurt'a hasret kaldı.

Dilim diler öykü derler,
Dost diller türkü söyler.
Sevenler Türk'e övgü dizer,
Gönül telim Manas'ta kaldı.

Tüm adem oğlu su içer,
Kah melun şarap diler.
Bilinmez millet ne içer,
Ciğerim ayranda kaldı.

Delikli demir icad oldu,
Derler ya mertlik bozuldu.
Yiğit cenkte silahını buldu,
Kılıncım kına hasret kaldı.

Türk bakmaz kuru kalabalığa,
Setti yığdırdı Çin Halkı'na.
Soyu hakan,her ustalığa,
Taşım sanatı,Orhun'da kaldı.

Bebek beler kız bebeler,
Kızan bebe top tepeler.
Civanlar pehlivanlık diler,
Oyun bahçem ciritsiz kaldı.

Ad verdi Anadolu'ya analar,
Can verdi Anadolu'ya atalar.
Türk'ün kanıyla ıslandı topraklar,
Bahçem harap,Ötüken'de kaldı.

Hasan Hüseyin Çetin