Türk’ün Adaleti Keser Kılıcı

Kişioğlu kendi kendin bilmeli,
Ne bu dünya ne varlığı kalıcı.
Cüceyi dev eder samı tan yeli,
Mızıka takımı üç beş çalıcı.

Oturanı kan içerken masadan,
Farklı ses duyulur aslı posadan.
Cennet garantisi uman yasadan,
Oymakbaşı dar ehline dalıcı.

Vahiy pazarında simsar rolünde,
Satar yoldaşını saray holünde.
Devirir çamları tek bir golünde,
Kanat vurup dönen kuzgun alıcı.

İrem bahçesi mi şu sultan tahtı,
Denizi köpürten bir padişahtı.
Çekilsin perdeler görünür bahtı,
Tek adamı cehenneme salıcı.

Eski oyun yine eski sinema,
Açılan yırtığa dikilen yama.
Vuslatî der bir adalet var ama
Türk’ün adaleti keser kılıcı.