Türk Polisi (Huzur) Şiiri - Nazlı Kaya K ...

Önce, çelikten bilekleriyle kavradı silahını,
Silah; namustu...
Kendi namusuyla korumaya and içti namusları.
Vatanını düşündü, milletini...
Beşiğinde uyuyan bebesini düşündü;
Masum, temiz, onun umudu.
Başka çocukları, başka umutları düşündü sonra.
Gökyüzüne kaldırıp usulca gözlerini,
'Huzur' dedi, huzur diledi...
Yalnız bugün değil, gelecek de ona emanet,
Herhangi biri değil, Türk Polisi nihayet...

Ülkesine ve milletine sevdalı,
Nice umutlar besledi yüreğinde.
Ve güneşler doğdu üzerine...
Uykusuz...
Vatanın ismi bilinmedik yerlerinde,
Nice masum uykulara sahip çıktı.
Yılmadı, onu yıldıramadı kimse,
Bir umut üzerine, bin destan yazdı da
'Huzur' koydu, bininin de adını.

Acı bir bitiş vakti çaldığında kapıyı,
Ha ciğeri ha sırtı,
Farketmez ya da terlemiş alnı,
Kahpe bir deli fişek, aldı bir gün canını.
Heyhat! O ölmedi,
Kimse 'öldü' demedi.
Ve kükredi nihayet bütün umutlar,
Al bayraklar altından, hep bir ağızdan;
'Şehitleri asla unutmaz vatan,
Şehitlerdir, umutları yaşatan.'