Türk Kahvesi Şiiri - Sami Sefer Coşkun

Türk kahvesi, bu ismini renginden almış,
İçilince damakta hoş bir tadı kalmış.
Bulunmamış bir dönem, tiryaki onu arayıp bulmuş,
Bir fincan kahvenin, kırk yıllık hatırı olmuş.

Çekirdeği kavurup kapkara yapmışlar,
Değirmenin kolunda kaç tur atmışlar?
Konukları sohbete kahveyle katmışlar,
Kokusundan mest olup fallar bakmışlar.

Cezveler, kahvesiz sürülmez ocağa,
Kahveler hazır, fincanlara dolmaya.
Tiryakiler sabırsız bir yudum almaya,
Telveden beklenir gelecek sormaya.

Kahve varken geçmez akıldan başka içecek,
Mangalda kömür, korlaşmış cezveler sürülecek.
Tiryaki döşek de kahve dökülen fincan da köpürecek,
Asırlar geçse de dünyada Türk kahvesi içilecek.

Tombak cezvelerden dökülmese de kahve fincana,
Savatlı tepsilerden taşınmasa da kahve insana.
Kahvesiz söz kesilmez; adettir geline, damada,
Türk kahvesidir onun adı, bulunmaz tattır bu dünyada.
Sami Sefer Coşkun