Bir köklü ağaç yalnız başına başı dik yükseldi bir bozkırda.
Dalları dökülmüş sanılıyordu.
Dört bir yandan Türkler mahşer tufanında Hızır gibi geldiler.
Ağacın köküne sonsuza kadar yaşatacak Türk iksirini bir asır önce döktüklerini ve bu ağaca kimsenin zarar vermesinin mümkün olmadığını hatırlatıp gittiler.
Kaderde senden ayrı düşmek de varmış
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
Devamını Oku
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
O iksir,
Sevgimizdir bizim,
Ağaca
Doğaya
Bütün yaratılanlara!
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta