Türk Genci Sıra Sana Gelmekte

Ey Anadolu kadını!
Tırnaklarınla eşeleyip bu toprakları, vatan eyledin.
Kınalı kuzular yetiştirdin, cepheye gönderip döktükleri kanlarla,
Vatanı gülistan, cennet eyledin…
Bu gün çakal sürüleri üşüştü başına.
Mahremine göz dikti, rüsva eyledi.
Hainlerle doldu ortalık.
Yahudi’nin, Ermeni’nin, Arabın ajanlarına meydan eyledi.
Askerin eli kolu bağlı, polisler vatan için zindanlara düştüler.
Dün İngiliz’lere peşkeş çeken damat Ferit’lerin yerini,
Bu gün varisleri haramzadeler aldı.
Bölmek istiyorlar ili ilden.
Vurmak istiyorlar bizi mezhepten, dilden.
Kürt deyip koparmak istiyorlar Türk’ü Türk’ten.
Sanki farklıymışız gibi ayrı ayrı ırktan.
Millete nifak tohumunu soktular bu gün.
Zannetmesinler milleti, gaflet uykusunda.
Sanmasınlar Türk gençleri can korkusunda.
Kalırsa bu vatan ateş ortasında,
Bir tek bozkurtum, çıkarıp almaya yeter.
Bu gün ordumuza uzanan o hain eller.
Türklüğü ayaklar altına alan, kesilesi diller.
Polise göz dağı vermek isteyen şaşkın gafiller.
Milletin sabrı taşıyor, bu bayrak inmez.
Bu millet hesabı sorarsa bişer kalırsın.
Gadrettiklerinden bin beter olursun.
Bir gün hesap döner gücün biterse,
Bu millet erkine sahip çıkarsa,
Sürüp çıfıt ettiğin yargıçlara, yetki geçerse,
Yüce divanlarda hesap verirsin.
Kenan Evren’den de beter olursun.
Ah alıp masumları perişan etme.
Bir koltuk uğruna halka zulmetme.
Yarın musalladan kabre göçünce,
İlahi divanda da zebun olursun…

Anadolu kadınım, bacım, cefakar anam.
Sanma ki emeklerinin zerresi boşa gider.
Bir tek kişi kalsa da, baskıya boyun eğer.
Sen kınalını bilmez misin, ölüme davulla gider.
Bu toprakları yakıp, yıkıp kül etseler.
Bir tek kınalı kalsa, intikam almaya yeter.
Yenilgi nedir bilmez, bu çılgın Türk’ler…
Bilmez misin tarihte, bu baş hiç eğilmedi.
Kor ateşlerde yakıp dövseler de kırıldı çelik gibi, bükülmedi.
Orta Asya bozkırlarından Avrupa düzlüklerine,
At sürdü, kılıç salladı baş eğdirdi.
Türk öldü ama kaçtığı görülmedi.
Hindu’su, Yamyamı üşüştü başına, bütün akvam-ı beşer.
Göğsünde söndü gülleler, sinesinde kırıldı hançerler.
Yedi düvele kafa tuttu, vatanını çiğnetmedi…
Çok uzun karanlık geceler gördü.
Umut ışığında iz sürdü, sabahlara erdi.
Hayat bizi karlı dağlara sürdüğünde,
Ay yıldızlı bayrağının kızıllığında ısındı.
Aç kaldı, susuz kaldı günlerce cephelerde.
Vatan sevgisini katık etti umutlarına, öğün eyledi.
Anayı, bacıyı, yavukluyu bıraktı ardında, vatanı sevgili belledi…
Ey Türk genci! Atanı iyi bil, tarihini belle.
Bu vatan kanla yoğruldu, kuruldu kazmayla kürekle.
Elde tutulmaz vatan, bir çakıl taşı vermeyiz demekle.
Bir torba kömüre, makarnaya, bulgura başını kuma sokanlar.
Ben Kürdüm, Ermeni’yim, Rabıtayım deyip vatanı satanlar var.
Gün bu gündür deyip, çıkar artık kılıcını kınından.
Düşmanı küçük görme, uyan bu gaflet uykusundan.
Atanı bir düşün neler başardı, o asil kan ve sarsılmaz yürekle.
Hazır ol cenge, bak sıra sana gelmekte…