Türk Askeri Şiiri - Mehmet Çiçek

Geçiyor zaman.
Akıyor bir su gibi.
Ne denizler aştı Türk askeri.
Ne engellerle karşılaştı.
Yılmadı! Yıkılmadı.
Yıkmaya çalışanlara inattı
Onların savaşı.
Halkın huzuruna adamışlardı
Kendilerini.
Bizim dediğimiz.
Türk Askeri…
Bir kartal gibi uçar.
Avını, bir aslan gibi yakalar.
Yolunu, bir ışık gibi bulur.
Ve Karanlığa göğüs gerer.
Türk Askeri…
40’lı yıllardan
Adını tarihe yazmakla bilinir,
Kadını da erkeği de genci de…
Düşmanların korkulu rüyasıdır.
Ellerinde tabanca ile değil.
Yüreğinin cesaretliliği ile
Alt eder düşmanını.
Dağ, bayır, ova…
Kar, kış demeden…
Savundular vatanını
Türk Askeri…
Bazen can verdi toprağı uğruna.
Arkada bıraktı gözü yaşlı bedenler.
Kimisinin evladı vardı.
Kimisi nişanlı idi.
Yıkılmadı aileleri başucunda.
Dökse de gözyaşı.
Biliyordu ki
Vatanının, toprağının,
Koruyucusudur.
Türk Askeri…
Bu vatan uğruna,
Bu şanlı bayrak altında,
Sormadan, düşünmeden
Can verir.
Bizim dediğimiz
Türk Askeri.
Ve derki.
ÖNCE VATAN!
Türk Askeri!