Türk Şiiri - Cuma Ali Çetin

Türk eli aslanlar doğrulan yerde...
Yer yoktur çakala, itlere, kurda.
Mayası mertlikle yoğrulan yerde...
Bebek bile sahip çıkar bu yurda.

Üzerine korku indi sananlar !
Asil kan damarda dindi sananlar !
Türkler pasifleşti, sindi sananlar...
Fatih'in alpleri var halâ burda.

Yürüyüvermesin varır en sona !
Onu gören güneş buz tutup dona !
Ölüm bile korku veremez ona...
Seyret yiğitleri kenarda durda.

Gürz vurur çıkarız arzın sırtına...
Türk adını taşır esen fırtına.
Dünya yetmez Türk'ün tek bir fırt'ına..
Söndürür güneşi ederiz hurda.

Yürekte HAK aşkı, ruhta hamaset !
Hayat coşkun nehir, Türk önünde set !
Hoyrat bir alemde tanımadan ket...
Dalgalanmalıdır bayrağım surda.

Gözü pek, onurlu, kuldur ALLAH'a !
Yürekten bağlıdır Rasülüllah'a !
Türk denir susulur, söz denmez daha...
Aşkla,ihlasla bir kalp atar şurda.

Cumali lüzumdur sürüye kırkım,
Müstemlekeyi kül etmeli zırk'ım !
Devir'e, çağlara can, ciğer ırkım...
Görsün alem seni damganı vurda

Müstemleke: sömürgeci, koloni
Zırk: Et kıymakta kullanılan büyük bıçak.