Nisyan Şiiri - İbrahim Hakkı Eroğul 3

Unutmak nedir bilirmisin?
Unutmak
Eski bir dosta yalnızca selam vermektir
Unutmak o dosta soğukça gülümsemektir
Vaktiyle çizdiğin o böcekli resimleri gönlünden silip atabilmektir
Unutmak budur.

Bense
Hiçbir şeyi unutmadım!
Gören gözlerime görünenler
Canlı bir ağaç gibi yaşıyor kafamda
Bir mezar taşı misali ispatı var herkesin zihnimde

Aslında
Unutulmak daha çok koyar insana
Kurumuş bir ağacın son kökleri gibi
Unutulmak çivi misali batar insana

İşte hayat budur dersin
Hayat:
Bir polisin çelik yeleğindeki cesaret kadardır
Turist bir baba, kızın sokak ortasındaki son fotoğraf çektirişidir
Bir seyyar satıcının diyaframın da ki rızkın son haykırışıdır
Hayat
Gelinlikli bir kızın eline yakılan yaş kınanın ömrü kadardır

Hayat bu, hatta bundan daha az
Ne bekliyorsun ki
Ne kadar çok susarsan
O kadar az vurulursun iddiandan
Bilmiyorsun ve bilmedin hiç
Dilinde umut mu sükut mu belli olmayan
Bir solgun nefesi içine çekmedin hiç.

Bilmiyorsan sus sözleri israfa sürükleme
Anla ve tefekküre yaslan kalbini zedeleme
Bir şair gibi şiir edebilseydim yaşadıklarımı
Anlardın yaşamakla yazmak arasındaki o ince farkı
Şimdi başladığın gibi bitir, olduran da belli öldüren de
Sakın kadere yükleneyim deme
Ağlatan da belli güldüren de..