Dere kenarlarında salkım saçlar ıslanır
Üfler rüzgar korun uçurdugu külleri
Islak ıslak yapışır saça noktalı lekeler
Ayaz gelir tepeli dağların bağrından
Toplanır kuşlar etekli ağacın altında
Bülbülü bol ötüşler, trajedi ister doğadan
Maî renginde, gözlerinde ki misk kokusu
Saçılmış rîh gibi aydınlık bir gülüşün,
Kamer ışığında kaybolan yalnız uğultun,
Mutluluğun adı saklı zahrâ saçlarında.
Ab -ı ateş gibi anlında ki çiğ taneleri,
İzden göze, gözden söze bir ismin.
Yeni bir güne başla ama özgürce,
Dünya yansın habersiz, sana uzak.
Yeni bir sayfa aç içine hiçbir şey yazma,
Nokta bile siyahın beyaza kavgası.
Güneşi farklı kıl, her zamankilerden
Mesela farklı olsun koyun sürüleri,
Güneşi doğuran gökyüzü için yazıyorum ,
Bulutlar için tutuyorum kalemi masamda ,
Aya yanık , türkü gibi bakan bir şehir için ,
Aşkıyla deli eden Mevlana ile anıyorum !
Yıldızlarla yakamoz olan gölün dibinde ,
Aşk ile yoğrulmuş bir halkın toprağı içinde .
İzin vermemeliyim
Baharın geldiği yerde kaosa.
Beynimde dönen koca evren.
Güneşin karlı kaplı havasında,
dinlemediğin şarkılardan bile zevk al.
karmaşık karmakarışık!
NE Mİ HİSSETTİM ;
Ne mi hissettim , Çanakkale geçilmez derken bile .
Bir feryat ,bir ayrılık ,birde ölmek için ölüme giden yiğitler .
Borç bildim Çanakkale’yi şehit ecdadıma .
Ecdadımın medeniyetini tattım da ,o medeniyet canavarlarını görmedim .
Keskin bıçaklar ham bulmakta direnişe
Rüzgar almakta baharın yelini topraktan
Masum çiçekler el ayak kesilmiş sükunetsizlige
Gelmiş geçmiş koca bir dağ eteğinde ömür
Sürüklenen yalnızlıklar ölçüyor rutubeti gökte
Ninni sesleri geliyor mahsenden.
Hayata karşı yorulmuş ejderhalar,
İşitiyor benim gerçek sandığım
Büyük büyük yalanları...
Uyudu uyuyacak beni ben yapan
Benlik bilinçi veya egosu.
Korkunun adı olurken gündem
Ölüm ölümden korkmayı öğrendi,
Eskiden ne kadar da basitti oysa!
Zengin, soylu, ünlü kaç kaçabilirsen,
Yolun sonu eşitlik ile vücut buldu,
Alışkanlıklar aşılmaza doğru geçti.
Özleşmiş bir katran tadı damağımda
Zaman zaman kırkı çıkmadan geçer.
Lale açar kışın çırılçıplak beyazlarında
Elimde bir demet özlem var kalansız.
Demliğimde birkaç bardak çay belki
Imrenmez mi kendi dünyasında insan?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!