Turgut Akyüz Şiirleri - Şair Turgut Akyüz

İmtisâl-i ye’külü lahme ehîhi meyten ilâ âhir oluptur,
Amel-i şeytân aleyhi’l-la’ne’dür niyyetü.

Olamaz illa ya zarar-ı gâlib ü ekser ya da,
Fî müntehâ’l-fısk u fücûr amel ü himmetü.

En kıskanç kimdir dersen,
Mevla’dır en kıskancı.
Sevinçte anmaz isen,
Verir hemencecik acı.

Eskiden bülbül gelip anlatırdı derdini,
Şimdi güller mi döker oldular kederini?

Söyler misin bu derdi ne ara biriktirdin?
Güller senin olsunlar, ver bülbüle kederin.

Ne bülbül ola bülbül ne de güller gül yâ Râb!
Güller olmuşlar kaktüs, bülbüller olmuş gurâb.

Fânidir muhabbetlü ve muhabbet olunan,
Lakin muhabbet bâkî ziradur ismi yezdân.

Sen ki İbrahim Nebi’nin ardına yollara düştüğü Hacer’sin!

Sen ki Adem Nebi’nin uğruna cenneti terkettiği Havva’sın!

Sen ki Nuh Nebi’nin yıllarca kendini anlatmaya çalıştığı Leyla’sın!

Hayata tahammül ederiz niçin?

Yunus bile süal etmedi bunu,
Nerdesin Yunus’um cevabın hani?
Bu süal zihnimde sardı her yanı,
Hayata tahammül ederiz niçin?

Nice ihsân vardır ki gadrdir îfâ-yı şükrü,
Ve ba’dehû ezâ ile tecziye olmaya.

Her kim icrâ eylese hayr ile sa’y ü gayret,

Sen ki dünyaya ihbât eyledin,
Ba’zuküm adüv li-ba’zın dedin,
Dünyayı kavga üzre eyledin.
Herşey dost iken düşmanlık neden?
Heryer nizâmken fesatlık neden?

Ecdat demiştür ki insan tab’an ehlü medândur,
Mevlâ emrettü ki cümle ehl-i İslâm ihvândur.

Temeddünle kasıt acep nefy-i halvet mi ola?
Uhuvvetten mana zâhir nehy-i adâvet m’ola?

Ölmek değildir adem,
Yaratılmışız madem,
Adem hiç olmamıştır,
Varolan vardır zaten.

Ölüm adem olsaydı,