Turgut'a Çağrı Şiiri - Mehmet Postallı

Rabbim izin verse belli bir zaman,
Evine sessizce girsen de gitsen.
Bak nasıl sevinir Elif’le, Canan;
Onları öyle bir görsen de gitsen.

İsmin düşmez yavruların dilinden
Resmini hiç bırakmazlar elinden
Yetimlerin saçlarının telinden;
Öpüp doya doya sarsanda gitsen

Canan’ı okula salıyor gibi
Elif’e dondurma alıyor gibi
Madene gitmişte geliyor gibi
Hanene bir selam versen de gitsen

Kapıyı çalmadan girsen içeri
Yeniden yaşatsan eski günleri
Bütün ev halkının yandı ciğeri
Yanlarında biran dursan da gitsen

Bir görseler gülücükler gül olur
Sevinç gözyaşları akar sel olur
Seninle, katıksız ekmek bal olur
Birlikte bir sokum dürsen de gitsen

Kederlidir annen, kardeşin, bacın
Eşini genç yaşta bitirdi acın
Bambaşkaydı senin huyun, mizacın
Garip hallerini sorsan da gitsen

Mevla’nın takdiri sensiz yaşamak
Elbette hakkındır unutulmamak
İçimize doldu dert yumak yumak
Yaramıza merhem sürsen de gitsen.

2014