Sevil'
Bırak! Bırak yüreğim! Bitmesin
Ölümsüz güzellik! Sen
Gel-git'im, esrik yosmam, sensin
Her şeyim sen. Ey
Büyülü ece! Gir artık yatağıma
-I-
Dönsem bir şeyler umarak, dönmesem kim sürer ayak izimi,
benden başka? Son katın da tutulduğunu bilmesem, bu gövde
kendine kiracı, demlenir.
Her şeye geç kaldım biraz, biraz da erken,
Uzandım ağaçtaki yemişe; doymadım!
Aklım kaldı ısırdığım elmada, yarım,
Ve seçtim zamanla oynaşmayı, bu yüzden.
Çok sözden bir şiir seçtim, ah! yoktu şölen,
Bilirim geçtiğini kuşların, devinimsiz,
Damların bacaların üstünden ve ağaran
Saçı gündüzün, bakar bu eski pencereden,
Döner dolaşırım, avuçlarım hala deniz.
Rüzgara tüneyen düş, soyut sesi çınarın,
Ağzımda o çürük güneş, koşuyorum,
Gök gibi, uzak gibi, bilmiyor kimse,
Ey sonsuzluk, ey bir maviyle göçebe,
Hüzün ey, sendin zaman, yok saatte kum!
Bir şey vardı unuttuğum, anılar mı
Bitkinim yine korkularla, cebimde kül,
Taflan ve kuş, ayrılıkların mevsimi
O denize açılan, bakma ıssızlığım
Yalan! Silin tüm sayfalardan adımı!
Unutun beni! Bunasın dil, tavsasın söz,
I.
Hangi yalnızlık bu? Aşıboyalı evleri,
Küf rengi kedisiyle geçmişe dönük, bungun.
Çürük bir iple avluya açılırdı kapı,
Ot bürümüş taşlıktı, yüz değmemiş çarşaftı,
Hüzünle mavi oyalı ve cılız ışığı
I.
Saat dursa da akar zaman. Görmenin tek yolu vardır; kötülüğe yakın durmak. Bu, kötülüğün gerçeğini değiştirmez, onun yaratacağı sonuçlara ve ona karşı yürütülecek savaşlara engel oluşturmaz. Kötülüğün rengi koyudur. Karanlık; karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık ve karanlık! Sürekliliğin ve yaşamsal olanın nefes aldığı yer. Yani ışığı belirlemeye yarayan, karşı gerçek. Karanlığın içinde yaratılan, üretilen (ve yaşanan) her şey aydınlık bir çağrıdır.
Ve böyle bilinmelidir!.
2.
Saat dursa da akar zaman. Tüm gerçek şeyÕler karanlıktan aydınlığa bir yolculuktur. Karanlık habercisi değildir kötülüğün (hele yaratıcılar hiç değil). Kötüye tutulan ışık, kendinden önce kötüyü, kötülüğü aydınlatır. (Yalnızca kendini aydınlatan iyilikten kuşku duymak gerekir; gerçek kötülük o aydınlıkta gizli.) Hepimiz için ve her zaman! Zamanın azarladığı bu çocuklar, gördüğü düşleri bile hayra yorarlar. Aydınlık düş olmadığını anımsa! Bu karanlık dehlizden geçmek gerek. Geçmek gerek başkalarının hayatlarından ve tüketmek gerek hiçkimseyi...
Ey dil, ey bu karanlık odaların mavisi,
Söyle uzak yağmurlarda mı duyulur sesim,
Karışan kanıma külrengi gökler, ey mevsim,
Yunup yıkandığım o ırmak, geceyle, masalsı.
Eski bir sestir deniz yalnızca, biliyorum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!