Turgay Fişekçi Şiirleri - Şair Turgay Fi ...

Avucunun ırmaklarında akar yüreğim
Dolaşır iç sularında
Küçülür
Bir çift göz kalır karşında
Bağlanır bıkmadığı tek oyuncağa.

Sığınaklara indirelim kuşları
Ne ciğerlerinin dayanabileceği gökyüzü
Ne içebilecekleri bir yudum su kaldı

Sığınaklara indirelim balıkları
Kurşuni gövdeleri kurşunlaşmadan

sorma bana kimim
nerden geldim buraya
gözlerimdeki kırmızı bulutlar
hangi günlerden sorma

elbet olmuştur geçmişte açıklanamaz şeyler

İnsan ne zaman insandır?
En güçsüz yanlarını gizleyemediğinde.
İki insan arasında diyalog ne zaman kurulur?
Bir insan en güçsüz yanlarını sergileyip,
Ötekide onu anladığında.
Bir insan ne zaman sevmeye başlar?

Yağmurlu günlerde seviş benimle
Kuşlar çinko damı gagalarken
Tenimin kokusunu değiştiren yağmurlarda

Sıcak öğlesonlarında seviş benimle
Buhurlar tüterken tenimden

Hayat kar altında kalan bahar
Çiçekleri üzerinde ölüyor en bereketli ağaçlar
Üretkenlik dört duvar arasında
Kar yağıyor bahar dallarına
Bahar dallarına

Dünyanın dönmesi gibidir, dilinin dönmesi ağzında
Gündoğumları, günbatımları getirir
Uzun karanlıklar, beyaz geceler, mavi gök, yıldızlı gök
Dilinden yansır dünyama

Aksayarak çalışan bir makinadır hayat

Gece yağmaya başlayan kardan mı nedir?
Saklamak zorunda olduğum kocaman bir sevinç varmış gibi
Çok güzel şeyler söyleyecekmişim de
Söyleyemiyormuşum gibi dolu dolu yüreğim.

İnsanca bir gülümsemeye rastladım

Kızıma bir ev tuttum
Önü çınarlı, havuzlu bir mahalle kahvesine bakan
Arkasında çiçekli, ağaçlı bahçeler

Bir divan, bir yatak, bir masa, iki sandalye
Bir de elbise dolabı.

Altın sarı yapraklarda
Hayatın son kez yansıyan ışığı
Solarken yüzümde
Şiir
Kirlenen bir su gibi çıkıp gidiyor hayatımızdan.
Üzerinde unutulan meyvaları şarabi nar ağacı