Türbülans Şiiri - Dursun Tombul

Akşamın karanlığı
Sinsice çökerken
Gözbebeklerime,
Kasvetli zaman;
Dağılmşlık senfonisinden önce,
Enstrümanlarını akort etmekte.
Yaşam- seviler-vefasızlık..
Bir de terk edilişin çıplaklığı
Çözülemez bilmece.

Aniden
Yalnızlığın baskını başlar.
Çaresizliğin
Elinde keskin kılıç,
Anılarımızın kellesini uçurur.
Ortalık, toz-duman.
Duygularım
İntihara teşebbüs ederler.
Yüreğim,
Her seferinde bunu engeller.

Savaş sonrasının,
Ölüm sessizliği dolar odama.
Kabuslar,
Sensizlik katranının
Zorla içirip
Atarlarbeni
Karanlıkların koynuna.
Mahzenlerde dinmeyen ızdıraplar,
Oltaya takılmış balık gibi.
Sensiz de yaşamak için çırpınan
Emsalsiz aşkımız var....