Duygu kovanı Şiiri - Necdet Arslan

parmak izini tanıdım onca dokunuşların içinde
kaçamak yelişlerinde kanadı birden kaybolan yaralar
son moda bir ah’ı kazdın bileğime

göçün nabzını ölçtüm yokluklarda
kaynayan kumsala gömdüm iç sızılarımı

tenimde bir cızz izi inkârın aksine
sayılamayan direnişlerin atığıyla doluydu dilim
yavaş yavaş kürüdüm
göğün kapandığı saatlerde silüetini

başkaldırıların dilini çözerken uzaklarda
salaş odaların pencerelerinden ölü hücrelerle dolu
gözlerine kilitlendim.

şeytan ,eski zamanların notalarını henüz dizerken
ötelerin sesiyle yalpalıyordu adımların

deniz kokulu ellerini çözdüm hayalimdeki
ölü bir sevgilinin son merhaba deyişini
şiirime emanet ettim

kırgınlıklarımız kaldı,onca dokunuşların içinde
anıların parmak uçlarında yeniden kanadı o yaralar