Türbe Şiiri - Erdal Çoban

Güldün
Dün gece geçmişe
Otuz iki dişi tekmili birden güldün
Yalan değil gülüşünü avucumun içinde gördüm
Kadın (beyaz tenli,dudağı ince uzun)
Kayıptasın neden,nereden
Yaklaşıyorum benim oluyorsun
Uzakken, kimlerin
Elimdeki eline diş şeklinde geçmişi yaşatıp,ısırıyorum
Her şey güzel zannederken bir karanlık gecede
Işığı yükseliyor ayrılığın İstanbul’da bir türbede
Yansımasında sen ve ben
Günahsızlık boyu çıplaklık
Anadan üryandır gıdıklayan,gıdıklanan
Hiç dokunulamazını dudaklarımla okşamak
Hep ayaklar altına alınmışı kucaklamak
Sevgi hırsızlarını kalbini çalmaktan suçüstü yakalamak