Türban Şiiri - Cuma Şahin

Türbanı namus bildik biz.
Verdik sözümüzü, dönmedik geri.
Yıllar oldu, fırtınalarda üşüdük biz.
Neden hala sesimizi, duyan olmadı.

Üç beş kişi, birlik olup
Seherin ilk Lodos rüzgarını
Bizler yedik her sabah, davamız için.
Titredik, rüzgarların önünde…

Orada, karların üzerinde
Hala bir bacımız ağlar, soğukta
El açmış titreyerek rüzgarda, Allah’a
Dökülen gözyaşlarıyla ortak dualar.

Var git sen, keyfine bak,
Sıcacık yatağında, derin uykuna yat
Biz dökeriz davamıza gözyaşlarını kar ile
Ağlarız her seherin Lodos rüzgarıyla

Akan her gözyaşıyla,
Lodos rüzgarıyla keskinleşen,
Mutlaka birgün boğulur,
Mazlumun gözyaşıyla zalim.