Oğuz’dan miras bir ülkü, göklerde yankılanır,
Kopan kopuz sesinden yüreklere canlanır;
Bozkurt’un izinde, dağlardan yükselir nefes,
Her adımda Ergenekon ateşi parıldanır.
Kim demiş akşam çöker? Şafaklar durmaz coşar,
Çelik bilek, tunç yürek, hakkı tutar ve koşar;
Mazluma kol, zalime kılıç olan bu öz soydur,
Asırlara hükmeden bu dava, durmaz taşar.
Yüce bayrak hilale durur, mavi gökle bütün,
Kardeşlik bağı kuvvetli, her gün yeniden tütün;
Sınır tanımaz sevdamız, ufuklara uzanır,
Turan derin bir nefes: Yanında koca bir ün.
Bir yanda şair sözü, bir yanda ata sesi,
Kalemden dökülen kan, tarihin gür nefesi;
Kurt dişine değen kan, haksızlığın sonudur,
Turan yolu açıktır, bu yol bizim onurumuz.
Kayıt Tarihi : 20.1.2025 21:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!