Turan Yolcum Şiiri - Tuba Altun

Köşe başındayım ömrümün,
Baharları geride,
Çiçekleri yılların boynunda bıraktım;
Savaşlarım vardı hep,
Aşkların ve ayrılıkların tarafı,
Mevziler boş, yandaşlarım firarda,
Biz de bilirdik, yarin gülüşünde kaybolmayı,
Bu büyük Kızılelma aşkına düşmeden önce!

Ateşten gömleklere sarıldım,
Pervane oldum döndüm durdum eksenimde!
Yeri geldi bir nefes aralığı
Ateşe yüz sürmeyi de bildim dingince!
Külün ateşe meydan okuması gibi
Ders verdim, beni hiçe sayıp giden gençliğime!
Bir aşk ki, cismi yok, simyası yok,
Kimyası aklını şaşmış!
Gel gör ki, benliğimi varlığına armağan ettiğim
Bir yurt, bir burç, bir hayaldi Turan illerinde!

Bir bahar akşamı, papatyalar süslenirken
Sular gelin gibi süzülürken
Ötüken yamaçlarında,
Ben gelip mührümü vuracağım
Vatan diye, kanatlanan sol yanına!
Bekle Turan yolcum, bu bir bitiş değil,
Varoluştur! Kutlu fetihlere gebedir! BEKLE...