Turan Ülkesi Şiiri - Cemal Yavuz

Nerde bir Türk varsa orası vatandır.
Bunun adı büyük ülkü turandır.
Bak Karadeniz’in kuzeyinden söktü şafak,
Büyük turan ha kuruldu, ha kurulacak.

Sanma ki, dökülen kanlar yerde kalacak.
Karabağ Türk Yurdu, elbette Türk’ün olacak.
Zalim Ermeni, döktüğü kanda boğulacak.
Karabağ Türk Yurdu, elbette Türk’ün olacak.

Bir gün nizam terazisi kurulacak,
Türk’e kefen biçenin hesabı sorulacak.
Azerbaycan, Kırım, Kırgızistan, Özbekistan’da,
Yüce Kur’an okundu, elbette okunacak.

Hilal karşısında haç dağılmadı, birlik.
Ondandır şu Avrupa’daki kahpelik, piçlik.
Türk illerinde kurulunca birlik,
Viyana kapılarında ezan okundu, yine okunacak.

Korkuları bundandır, telaşları bundan.
Tarihleri ters düz edip, anlatışları bundan.
Medeniyet adı altındaki barbarlıkları,
Türk âlemine yapışları bundan.

İşte ortada Yunanistan, Bulgaristan,
İçler acısı Bosna – Hersek’te okunan destan.
Camiler yıkılmış, yok olmuş kabristan.
Bu nasıl medeniyet, bunlar nasıl insan.

Ey Türk! Titre ve kendine dön.
Düşmandan himmet beklenilmez.
Senin kendine geldiğin gün,
Bileğin çeliktendir bükülmez.

Kulak ver Kafkaslardan gelen Bozkurtun sesine,
Baksana seni çağırıyor Turan Ülkesine,
Hadi yürü, Türkistan, Çin daha da ilerisine.
Uy, vatandır Türkün bulunduğu her yer ilkesine.

Unutma! Çile çeken Kerküklümü,
Yalnız kalan Kıbrıs Türk’ümü.
Tek tek saymaya nehacet,
Turan Ülkesinde birleşmeli Türklüğün tümü.

Ankara/1992