Turan Gökmenoğlu Şiirleri - Şair Turan G ...

Dün gece döndüm durdum yatağımda
Gözümü yummadım geceler boyu
Uzandım aldım üzerinden ışığını
Sakladım gözlerimde ayın aydınlığını
Gümüş çizgiler döküldü parmaklarımın arasından
Zeytin tepelerde yürüdüm avuçlarımda ışık

Baharın kokusu dolar içime
Aklıma dalgalı saçların gelir
Sensiz buralarda benim işim ne
Avucuma akar çakıl taşları

Kumsalda gezinir ayak izlerin

İki tepe arasına sığışır yüzün
Kar kokuları siner dumanlı başına
Deli bir rüzgar gibi akar çayın
Dökülür, kavuşur karadenize hasretle
Köprübaşı’nda yalnız bir çocuk oynar
Kendi yaptığı oyuncağıyla

Çocukluğum
Hayatımın en güzel yıllarıydı
Karadeniz’in kıyıcığında
Sinop’un Ayancık’ında doğdum
Yer gök kara bulanmıştı alabildiğine
Çangal dağlarının başı dumanlıydı sadece

Bugün kar yağıyor İstanbul'da.
Elif elif uçuşan kar taneleri
Beni alır, götürür doğduğum yere.
Her kar tanesi
Çocukluğumun güzelliğini örer
Doğanın gergefine.

Giderken ardına düşerken hüzün
Manolyalar çiçeğe durmadan gelecektin
Çıplak manolyalar çiçeklendi de
Artık manolyalar yaprağa döndü gel

Biri beyaz, biri pembe, biri mor renkte

Önce yüreğimde eridi güneş
Damlalar dönüştü buz tanesine
Her yanımı sardı kardan bir örtü
Mektubun gelmez
Göz gözü görmez
Yollarım geçit vermez

Tutunup kuşların kanadına
Şimdi gitmek vardı Akliman'a
Beni unutmuşmudur sevgililerin en sevgilisi
Gözü hala tozlu topraklı yollarda mıdır
Isınmış mıdır sofrasındaki buzlu rakısı
En sevdiğim mezeleri yapmış mıdır pamuk elleri

Alıp başımı gidiyorum dağlara
Kırıldım, küstüm, incindim buralara
Tüm sıkıntılarımı bırakıp
Soyunup anılardan
Bir başıma düşüyorum yollara
Çanakkale’den uzağa

Kulağımda çınlıyor
Danseder gibi ninnin
Çok özledim katıksız sevgileri
Denizler gibi bakardı gözlerin turkuvaz
Gücümdün, varlığımdın, yaşama gelişimdin benim
Mum gibi kokardı nefesin