Birgün sormuştum sana
'Ayrılık acısını yaşatır mısın bana? ' diye
'Asla yaşatmam.' demiştin
Mğer ne kadar haklıymışsın
Yaşatmadın beni
Öyle sesli ki
Yüreğimdeki sensizlik
Ve sen
Öylesine vurdumduymazsın
Öylesine sağırsın ki
Beni ölüler duyuyor
zaman durmak bilmiyordu
üstelik ne avuntu
ne gülümseme
geceler tren garı sessizliğine bürünmüştü
acımazdı
acıtıyordu
bir sonbahar ağacıyım
her mevsim yaprak dökerim.
bir yangın yeriyim
ormandan arta kalmış
yüzyıl geçmez acım benim
Bu benim suçum
Geceyi ben davet ettim gündüzlerime
Seninle ortak olup
Ben kirlettim hayallerimi
Ben mecbur kaldım sana
Ben sevdim seni
Anamsın,
ellerin nasırlı
yüzlerin kıvrım kıvrım olsa da
anamsın
canımsın yani
ellerindeki çamur
Sanma ki çok alıştım yokluğuna
Her gün bir yara açtım yüreğimde
Her akşam kanattım yaralarımı
Sen yoksan
Dört duvar bir kapı
Birde pencere odam
Gülüşünde yarım kalan sözler gibi
Yarım kaldım
Bir yanımı gözlerinde unuttum
Uzun zaman önce
Ve kendimi bir türlü bulamadım
Gittiğinden beri
Bir adam
Bir kirli kaldırımda yürüyor
Kara kara izler arkasında
Ve adam ağır bir yük geceye
Gece çökmüş dam üstüne
Tam üstünde yalnızlık adamın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!