Tura... Şiiri - Fahri Fıratoğlu

Gecenin koku ve korkuları
Galip gelmiştir. kedere
Ve yeddi emindir ömrüm
Nazlı hercai menekşede

Kendine hakim olan
Kalır mı, kimsenin hükmüne
Çiçeği sever mi sanırsın, vazo
Saksıyı çalıştırsana!

Sever ve nefret edebilirsin
Anlarım, Kıyıcılık neden?

Yaşamak, omuza yüklenecek yük değil
Çöker insan, ağırlığından
Bu organize ama niteliksiz.
Düpedüz suç

Kendisini çoğaltan ve eksilten
Değil midir kendisinden!
Her şeyi cö mertçe veren dünyaya
Bu vurdum duymazlık neden?

Varlıklıya, Saygı duy
Sahip olmadığına, sahip
Fukarayı, Küçümse
Sahip olduğundan daha azıyla yaşıyor

Kehribar ışığıyla, güneş
Isıtınca kalbimin kuzeyini

Dağları buzullarımın, Erir.
Kekre bir ılıklık bulaşır
Okyanusun kılcallarına
Kristalin teridir, tuz
Toprağın, anlına yazılan
Ve su esirdir
Kehribar ışığıyla, güneş
Attila Jozsef’e
Gülümseyinceye kadar