Tunga Şiiri - Altan İlhan Arslan

Yamaca ayağı ilk düştüğünde
Gölgeler uzanıyordu vadi üstüne
Tunga'nın toyluğu çoktan bitmiş
Bir nice bey kolçağıydı.
Yorgun dizleri yol almaktan
Eskitmiş otuzunda tabanları,
Nasırına söz geçiremeyen
Nice baş dizen bir kara yağızdı.
O ilk atımlık şahadet mertebesi
Parlayan, ağzıydı keskin kılıcın
Bir güneş gibi yakan o başı
Dikiliyor aslan gibi bir gövdenin üstün de.
Ve narası patlatıp kulakları
Yemini içilmiş peşin bir ölüme
Hükmü töreydi, bileğinde ki güç
Yüreğinde ki türük mirasıydı Rab’bın.
Şeytanla savaşı kutsal ahit’in
Türük'ün andıydı baba Âdem’e
Âdemden beridir nice kara yağız
Tunga gibi ahide verdi başını.
Şimdi öykünmenin zamanı değil
Yermenin atayı töreyi silmenin
Adabı fikirde zillet edip
Nice Tunga’yı kahretmenin.