Tünelin Ucu Şiiri - Kemal Berk

Hayalini yıllar boyu kurduğum
Göremedim şu tünelin ucunu
Ömür boyu yalan ile kandığım
Tutamadım mutluluğun ucundan

Ne tünelmiş nasıl bir şey bilmiyom
Doksan yıldır sakız oldu çiğniyom
Anam babam ecdadımdan duyuyom
Eremedim şu huzurun ucundan

Umut varmış görsem diye bekliyom
Görmek için karlı dağlar aşıyom
Her gelenden ayrı ayrı soruyom
Göremedim gülemedim ucundan

Sözlerini tutmayıpda hep geren
Her yumrukta bizi yerlere seren
Bir ufacık mutluluğu çok gören
Eremedim şu tünelin ucundan

Yordu hayat tünel için beklerken
Gün göstermez herkes yalan söylerken
Yalan gönlü ezim ezim ezerken
Hep birlikte bir tutsaydım ucundan

Günüm yorgun yolum yorgun yol yorgun
Hayatımın belki bu gün son bir gün
İnsan geldim yoran etti bir odun
Kimse bilmez görmez tünel ucundan

Tünelin ucundan ışık görenler
Mutluluğa erip yüzü gülenler
Yüz yıl boyu bizim sırta binenler
Işığı görenler çıktı ucundan

Kemal'eren Kemal Berk
16.11.2021
1.6.2018