Tünelin girişi iki küçük kapıydı

Tünelin girişi iki küçük kapıydı
Birde tam altlara doğru
Pamuk tarlası vardı
Yürüyüp geçmek
Can acıtan bir sevdaydı
Sarmaşık dolu yoldan ilerleyip
Nefis gizli bir çardağa ulaşıyordum
Orası çok sessizdi
Gözlerden uzak
Sözlerin yarmadığı
Gizli bir sığınaktı
Asmalı çardağın
Kadife üzümleri oldurdu
Baldan tatlı bir tadı
Herkesten gizli bir adı vardı
Ürkmeden uyuduğum tek limandı
Çaresizlik buralara
Daha uğramamıştı
Uğrasa bile fazla barınamazdı
Onca ağacın arasında
Bir tek dut vardı
Dikkatimi çeken
Oda bülbülünü beklerdi
Susması için yemişlerini salardı
Soğanların püskül başı yaptığı
Yenmeden tohuma kaçabildiği
Küçük bir bahçesi de vardı
Bu kırılganlıkta
Koskoca sağlam bir kayaydı

Küçüklüğüm
Yem yeşil bir düşü
Beyaz tavuklarımın
Küçücük yuvasıydın
Yok oluşunun kaçıncı günüydü
Saymaya utanmıştım

Her aklıma gelişindeki
Bu sahipsizlik
Bu gizsizlik
Fena öksüzlük hissi verirdi
Asmalı çardaktaki günler
Asla geri gelmemişti
İçimde bir ihtimal vardı
Oda ölümüne beklemekti
Geçmişi boncuklu saltanatın
İzleri alacalı olurdu

Tünelin girişi iki küçük kapıydı
Şimdi ise tamamen kapalıydı