Tüne başımın üstüne Şiiri - İsmail Koca

Bir kara gri bulut varmış
Rüzgarı sarhoş eser
Nereye gideceğini
Ne yapacağını bilmezmiş
Öyle bir dağa çarpmış ki
Nereye nasıl çarptığını anlamamış
Küçük görmüş o devasa dağı
Dağ hiç oralı olmamış bile
Alçak gönüllüymüş o yüce dağ
Yağmur bulutları geldiğinde şimşekleri de beraber getirirmiş
Bazen de rüzgar yıpratmaya çalışır
Ne yaparsa yapsın boşa uğraşırmış
Kara bulut bu kıskançlığıyla
Kendi kendini yedikçe
Dağın güneşini çalmaya kalktıkça
Dağ ve güneşin dostluğuna şaşırıp kalmış
Tuhaflaşmış kara bulut
Çıktıkça yükseklere böbürlenmiş
Onu alıp götüren rüzgara bile kafa tutası bile geçmiş içinden
Bağırıp çağırmış etki edememiş sesiyle
Ne rüzgar dinlemiş onu
Ne dağ küsmüş kendine
Sonra demiş ki dağ
Ey kara bulut nedir senin kendinle savaşın
Sana bir akıl vereyim de dinle
Kibri ve nefreti olan
Ancak kendi ne zarar verir
Dostluğu menfaat üzerine kurarsan
Sığınacak bir tümsek bile bulamazsın
Barış artık kendinle
Rüzgar seninle tatlı essin
Şimşekleri çek aradan
Nefretini sınama hiçbir yerde
Ben başı bulutlarda bir dağım
Sensizde varım
Sensiz de alım
Sensizde morum
Ama sen gel yinede
Tüne başımın üstüne