Tunçnâme V Şiiri - Tunç Ziya Agur

Ol Yalvaç'a bir kişi didi ki: "Yâ Hayrü'l-beriyye!"
Didi: "Ol İbrâhim'dir, Halîl-i Yezdân-ı Ganî'ye."

​Tevâzu'dur O’nun zırhı, ki Hak'tan geldi bu ahlâk,
Yolu yokdur rûh-ı pâke, nefs ile kibr ü hevâya.

​Bu atıf sırr-ı tevhîddir, uzaktır zât-ı nefsten,
Kişi kurtulur bu hâlde cürm ü cehl ü hatâya.

​Büyüklük güçte değil, gücü kullanma âdâbı,
Vermez ol Kut'u makâmât, kalb-i gâfil-i rîyâya.

​Dervişin kalbi arınsın, fenâ yolunda yoktur zühd,
Ne ki vasf u ne ki nâm, kalbi kılmaz rû-nümâya.

​Mürşidân dahi riâyet eder bu usûl-i pâke,
Yüceltirler dâima, yârânını, ârif-i dânâya.

​Yeni bir ânın çerağıdır şahit olduğumuz hâl,
Aramasakta gözlerimize doğan sırr-ı Hüdâ'ya.

​Diğerleri gibi kucakta bulduğumuz bir gerçektir,
Sıcak davranıp önce giydirdiğimiz Lûtf-ı Atâ'ya.

​Gerçek Alp, öz-farkındalıkla bilir noksân-ı zâtı,
Gücünü tâbi' kılar ol, hükm-i ulvî-i Hüdâ'ya.

​Makam-ı Seyyid-i kevneyn O’nun lâkin bilirsin,
Kibir ile varmadı, mertebe-i nûr-ı bekâya.

​Misal didi Gâzî: "Kumandanıyım, soylu milletin mütevâzı,"
Size tesbîhim veririm, dostluğu gösterir bu mâye.

​Bu cihânda kim ki kendin hak bilir, Hakk'tan ıraktır,
Tevâzu' zât-ı Hak'tan, ulaştırır pâk mâhiyeye.

​Ey Ziyâi, sen de bu sırrın kadrini bil, olma gâfil,
Alçakgönüllü isen varırsın, menzil-i dâr-ı Hüdâ'ya.

Günümüz Türkçesi:

​En hayırlı kabul edilen kişi, övgüyü, "Allah’ın dostu olan İbrahim’e" yönlendirir. (Tevazu, övgüyü dahi başkasına atfetmektir.)

​Tevazu, kişinin manevi zırhıdır ve kibrin temiz ruha girmesini engeller.

​Tevazu, birlik sırrıdır (tevhid); kişiyi nefsinden uzaklaştırır ve tüm hatalardan kurtarır.

​Gerçek büyüklük güçte değil, gücü kullanma ahlakındadır. Yüksek manevi makamlar, gösterişçi ve gafil bir kalbe nasip olmaz.

​Dervişin kalbi yok olma (fenâ) yolunda arınmalı; unvanlar ve şöhret, onu gösterişe sevk etmemelidir.

​Mürşitler dahi bu temiz kurala uyar; kendilerinden çok, yoldaşlarını ve bilginleri yüceltirler.

​Hayatta gördüğümüz her an, aramasak bile gözümüze doğan ilahi bir farkındalık ışığıdır.

​Bu yeni durumlar, kucağımıza bırakılmış bir hediye gibidir; onu hemen ilahi bir lütuf (Atâ) olarak kabul ederiz.

​Gerçek lider (Alp), kendi kusurunu bilir ve gücünü, daima Allah'ın yüce emrine tabi kılar.
​İki cihanın efendisinin makamına, O’nun kibirle değil, tevazuyla ulaştığını iyi bilmelisin.

​Gazi (Atatürk) bile, "soylu milletin mütevazı bir kumandanıyım" demiştir. Bu, dostluğun ve alçakgönüllülüğün en değerli özüdür.

​Kendini haklı ve üstün gören, Hakk'tan uzaktır. Tevazu ise bizzat Hak'tan gelen bir sıfattır ve insanı saf öze ulaştırır.

​Ey Ziyâi, bu tevazu sırrını bil; alçakgönüllü olursan, aradığın ilahi huzura (Allah'ın yurduna) varırsın.