Tuncel Kurtiz'in Çığlığuı

tuncel kurtiz çığlığı

daha yazılmadı, bu son roman çocukları
benizleri, alın yazıları hep kara, saçları sarı
ve yarın salı ertesi-ilk akşamın eteği mor-fırfır
gönlü kırık, düşleri yarı-lavanta güzeli temiz-arı

çat kapı çatalca’dayız yine-doktor cengiz nöbette
ali dedem cemde-demde, semada semahta-hemde
erguvan şenliği, topuklu çeşmesi şiir akşamları zinde
tunç elli-sevisi belli, şiir atlı süvari neferi-aşk seferinde

sarı-kehribar başaklı-ağır-sarkık bıyığıyla gülerdi, deste
o bir avcı, kurt izinde, demiri döven, çeliğe kızıl su veren
o bir usta, tunç bilekli, nasırlı eli, dokunur yarama, aheste
kör geceyi aydınlatan siyah giysili-ulubatlı adam-ilk nefeste

“mesele yaşamakta değil yeğen, mesele iz bırakabilmekte” iz
yumurta topuğunu birbirine vurarak, topuklu çeşmesi başında
sanki 18 yaşında, yavuklusunu bekleyen deli-kan edalı, ilk yeliz
ve isyandayız-şeyh bedreddin aşkına içeriz-kendimizden geçeriz

derviş ası-izmit yası-çamlıbel gömütlüğü giz; o tuncel tayanç kurtiz
o nazım okuyan-şiir dokuyan-nesin vakfı çocuğu aksakal-bilge-artis
cam cama değil, can cana; içtikçe şarap ile kımız, ağız dolusu güleriz

imamın seher çığlığına koş-gece bir hoş, erken öten çil horozda sarhoş
varlığın giz, alın yazın devrimci iz, gecekondu şaman davulu patlar-varoş
gösteri başlıyor! kam anı-dolar boşalır gönül evi-o tek yumurta ikizine koş

en güzel deve peygamberindi-en lüks otomobil şeyhindi
oysa kurtiz, hep yaya yürürdü, o büyük yalana inanmadı
şeyh bedreddin aşkına çığlık attı-boş palavraya kanmadı

dursun özden