Tuncay Mersin Şiirleri - Şair Tuncay Mersin

Susmanin Cinsiyeti Yoktur,
Sebebi çoktur belki ama, erkeği kadını yoktur, incitilmiş bir yürek varsa,güvenini kaybettiğiniz bir can duruyorsa karşınızda...
İster erkek olsun ister kadın, susmanın sınırı var mıdır bilmem ama şiddeti vardır,sarsmaz, yaralamaz, susmuşsa bir yürek, ondan ses de gelmez, fayda da.. Beklenmesin boşuna, bir insan derin sustuysa ölüm gibidir sessizliği.
Beklensin derim... kıyametler kopar elbet,
Ve susan biri konuşursa iki cihan bir araya gelse saklayamaz konuştuğu insanı!
Ve susmak ya yeniden doğuştur karşındaki insan ile....

Sustum ve Bekliyorum..
Tek seni, sadece seni bekliyorum.
Bu bekleyiş ne kadar sürecek bilmiyorum ama; sonunda sana kavuşacağım ümidiyle bekliyorum.
Diğer ihtimali düşünmek dahi istemiyorum.
Sen söyledin sevdiğim karamsarlığa düşmemem gerektiğini, şimdi geri dönüp bana sakın qelmeyeceğim deme.
Susuyorum.Çünkü hiçbir haykırışıma cevap vermiyorsun.

An be an yüzünü ölüme çevirdiği yerden yazıyorum sana
Dinleme.
Ne bundan önce söylediklerimi ne de bundan sonra söyleyeceklerimi.
Yoklugunla el eleyim artık...
O bana alışmaya çalışmakta bende ona,
Fırtınalarımız öyle esmekteki sensizlik beni sımsıkı tutmakta!

Hayat acilarini cildirasiya vuruyor omrumun kiyilarina.
Zifiri karanlikta küçük bir yildiz isigi ararken yureğim,
Kendi yildizinin ucurumundan düstü.
Ömrümün isigini yakamoz piriltisinda ararken,
Firtinalar ömrümü darma dağın edeceğini nerden bilirdim..
Yalnizlik sarmalarken ruhumu

Hayatınız kim yada kimlere ait düşündünüzmü?
Kimin kuralariyla yaşıyorsunuz?
Kimleri memnun etmek icin bir hayat surduruyorsunuz?
Kenndinizr ait neyiniz var neleri istemeden yapıyorsunuz?
yada neleri isteyipte yapamıyorsunuz?
Düşünďünüzmu hiç?

GiT
Haydi git acılarınıda al aydınlıgınıda çık git yureğimden
Kırık dökuk bu sevdadan kalanlarla
Karanlıklarda boğulsun yureğim
Sessizlikte kaybolan hıckırıklarım
Sensızlık istiyor ruhum, dinginlik

Kolay mı herşeyi bir anda silip yaşananları maziye gömmek. Yapamazsın Kaçmaya çalıştıkça dahada zorlayacak seni. Eline geçen ilk fırsatta hatırlatacak sana geçmişteki olanları. Bir tokat gibi indirecek yüzüne, hiç ummadığın anda vuracak seni. Unutmaya çalışacaksın; yavaş yavaş sileceksin izLerini. Açılan yaraları zamanla birlikte sen tedavi edeceksin. Birgün gelecek yaraların kabuk bağlayacak. Tamam unuttum geçti qitti diyeceksin. Dedim ya işte tam o sırada yeniden deşecekler yaralarını. Hiç acımadan yakacaklar canını. İnsanoğlu işte bi taraf ağlarken, diğer taraf onun mutsuzluğundan haz alacak. Oturup izleyecek onu üzdüğünü gördükçe mutlu olacak. Kendisine dönüp bakmayacak, kendi hatalarına ağlamayacak. Yaptığını yanlış olarak kabul etmiyecek, O sadece o anki mutluluğu yaşayacak; Sonradan gelecek olan mutsuzlukları hesaba katmadan. Mutsuz olan, ağlayan taraf aldatılmışlığın verdiği ağır yükü zorda olsa göğüslemeyi öğrenecek. Bir bir yüzüne vurulsada o değil, ona bunu yapan acizdir.. Vurulan kahpece kurşun, vuran şerefsiz kahpe..

Bir şiir yazasım vardı.Yazamadım yazmaya başlayamadım.Saatlerce başkalarının yazdıklarını okuyup onlarda kendimi aramak istedim.Olmadı yapamadım ben aşkı da ayrılığı da nefreti de cidden beceremedim.Kin tutmak istiyorum insanlara.Bana yaptıklarına karşılık intikam yeminleri etmek istiyorum.
Ama yapamıyorum nedeni ne onuda bilmiyorum.Yanlış olmasın hiçbirinizi sevmiyorum.
Tek merakım ben neden kendimi kaybettim ve neden kendimi bende değilde başkarında aradığım.
Herkesin şiirlerini emanet ettiği karakterler var.Benim neden yok ki...
Yok ve olmayacak.
Ben sadece hayalimde de olsa birisine değil birilerine şiir yazmak istiyorum.

Yasak olan, zor olan nevarsa aldik hayatimiza yasamla koyun koyuna olmaktansa hep karsi karsiya durmayi yegledik hep isyanlardaydi duslerimiz sevmelerimiz aykiriydi meydan okuduk hayata ve sonunda savas alanina dondurduk hayatimizi elimize gecense buyuk bir ucurum ve sonu gelmeyen acilar dogru olan buydu diyerek avuttuk kendimizi zamandan calabildiyimiz kadar guzel <anlar> -calmak istedik sanki hakkimiz olan deyilmis gibi- calmak istedik oysa zaman okadar cok seyi alip goturmustuki bizden -hem hic hakki yokken- farettiyimnizde cogu sey icin gec kalmistik. acilarimiz yoldasimizdir onlara sarilip guclenmeliyiz dedik... ama biz ayakta durmaya calistikca hayat daha sert indirdi darbelerini ve oyle bir noktaya geldik ki ayakta durmakta mucadele etmekte anlamini yitirdi.. tipki bi zamanlar surunun bi parcasi olmanin anlamini yitirisi gibi peki yenilgiyi kabulmu etmeliyiz? hangisi daha anlamsiz bilemiyorum savasip yenilmek ruhu tuketmekmi yoksa akintiya karsi kurek sallamktan vazgecip akintida kaybolmakmi hangisi daha az aci verir... SORULAR GITTIKCE BUYUYOR ICMDE ve ben artik cevapliyamiyorum onlari sorular sorun olup beni icine hapsetti kaybolusun cildirisin esigindeyim YORULDUM ELVEDA HUZUN < YALNIZCA HUZUN>

Kisa zamanda o kadar cok buyudun ki icimde,
seni sevecegim hic dusunmemistim.
Ama artk seni sensiz yasiyorum, esperenza.
Sana seni sevdigimi soyliyemiyorum
icimde buyuyen seni durduramiyorum
Seni seviyorum diyen kalbimi susturamiyorum