Tuncay Hatipoğlu - Sürreal Kaldırımlar

Sürreal kaldırımlarda vurulur hislerime kelepçe
Gül kokulu ellerinde can bulan ufak bir serçe
Gönlüme çirkeflik yükleyen bulutlardan damlayıp
Acıtır duygularımda ki ıssızlığı kim bilir kaç sefer

Varoşların sessizliği,içimde yankılanan hırçın çığlıklar
Bu şehirde umudunu kaybetmeye hazır kaç insan var
Birikip gözlerinde ıslanmış hatıralar
Hislerimin sürgünün de çektiğim hasret dolu sancılar var

Ömrüm yok olmaya meyilli rengarenk bir kelebek
Avuçlarına sürtünen kanatlarımdan dökülendi şefkat
Yürüdüğüm çıplak caddelerde palazlanır efkâr
Şarapnel yarası gibi açılır ruhumda,göğsüme çöken hüzünlü sevdalar

Bir sigara yakıp izlerim yüreğimi geceden gündüze bağlayanları
Asrın mucizesi saçlarından dökülür ilmek olur boğazımda duygularım
Tek teline kurbanım,yoksunluğun kan tükürür ve unutmadığım yüz hatları

Sırrımla beraber gömüldüğüm o toprakta filizlenir leylaklar
Gülücüklerin bile gözyaşına dönüp yara açtığı bu dünyada
Sarıldığım güllerin dikenleri kanatacağını bile bile
Hissede hissede eriyip gideceğim
Şarkıları serbest bırakacağım hasret yükü taşıdığım o sokaklara