Tuncay Emrem Şiirleri - Şair Tuncay Emrem

Rahmeti taşıyor bulutlar kervan.
Çevrilmiş gözlerim, hayran ki, hayran..
Dönüyor, durmadan dönüyor devran...
Dilimde ismin var, içimde sevdan!

Bu yollar insanı boşa avutup,
Gurbetde hasretle yansın diyedir.
Bu yollar bekleyen gözlerde umut,
Her sesi bir haber sansın diyedir.

Bu yollar hikmetdir gizli manadan.

Bir gün yine ufuktan,
Beyaz bacalı gemiler geçecek
Ve manolya ağaçlarından
Bahar gülecek...

Ve sen,

Gecenin ortasında
Uykudan uyandıran
Bu ince su sesi ne?
Galiba açık kalmış
Evin içinde bir çeşme,
Koşun bakın çocuklar.

Bir yıl geçti aradan
Sarı gülüm şimdi nerede?
Kanlıca sırtlarında
Mermerli bir bahçede!

Aynada seyredip solgun yüzünü
'Yoksa sevmiş miydi beni' der misin?
Andıkça, bırakıp gittiğim günü,
'Bağışlamaz kalbim seni' der misin?

Rüyalarımdasın bil ki, her zaman.

Çekmecemde sararmış eski bir resim
Seninle bana ait
Münihte bir parkta,
Heykelli bir havuz
Yerlerde yapraklar
Belli ki, sonbahar..

Rahmeti taşıyor, bulutlar kervan..
Çevrilmiş gözlerim, hayran ki, hayran!
Dönüyor, durmadan dönüyor devran..
Dilimde ismin var, içimde sevdân...

Sebebi var, bu gün avare dolaşıyorsam
İşte yine o şarkı başladı, duyuyorum!
Bu bahar toprağına parmaklarımı soksam,
Tomurcuklar çıkacak, vucudumdan diyorum.

Yüzümdeki bu eski maskeyi yırtmam gerek.

Yanlızlık ne güzel bu odada.
Bu boşluk.. düşüncelerimle dolu..
Çıt yok! hele itiraz eden hiç!
Bir de, duvarlar üzerime abanmasa..