İnsan yüreğiyle değil de gözüyle seviyorsa sahte bir mutluluğu seviyordur.
Sessiz yığınlardan korkacaksın, onlar her zaman azınlık gibi gözükse de çoğunluğun sesidir.
İnsan ruhu aynaya benzer, ne verirsen onu yansıtır. Çok kirletirsen kendini göremezsin, temiz tutarsan diğer insanlar da ışığından faydalanır.
Önümde uzun bir yol,
Ayağımın dibinde cehennem, yukarı da cennet
Peşimde ardın sıra karanlık, önüm aydınlık
Bir yanımda geçmiş, bir yanımda gelecek.
Hangi yöne gitsem karar veremiyorum. Gözlerim de sonsuz bir perde
Sana açılan yollar. Ardına kadar kapalı.
Gecenin karanlığı sarar bedeni
Her bir adımda bir hüzün çalar kapımı
Sensizliğin verdiği acı aştıkça bedeni
Vücut taşımaz artık bu yükü
Kalp der bırak, bırak artık beni
Sessiz şehirdi adı, diğer adıyla hissiz şehir.
Hisler artık gelip geçici,
İçinde sönüp kaldığımız.
Aşklarsa sonbahar mevsimi gibi rüzgârlı,
Artık ufak bir fırtınada yıkılıyor aşklar,
Geriye ne hisler kaldı ne aşklar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!