Oturmuş ağlayan bir kuş vardı.
Acaba onun da mı ciğeri yandı?
Üzülme! Senin de başlar bir gün heyecanın
Güzel gözleriyle bakarsa cananın
Tutsam da bir dilek, olur mu gerçek?
Bilsem de kaderimi, görür müyüm nasibimi?
Bir sen anlarsın beni, benden çok daha iyi
Ozaman huzur bulurum bu cihanda belki
Er ya da geç çıkacak mısın karşıma?
Bazen bir an vardır ya
İçini ateşleyen adeta
O his var ya hızla akan kanında
Götüren beni seninle sonsuza
Süzülsek yine seninle dalgalarda
İnsan ölmek için mi yaşar bu Hayatı?
Onun için mi yapar bütün Hazırlıkları?
Söylemez, kendinedir belki Zorlukları
Ancak, bilmeli yine de yaptığı Hataları
Sevmek için mi ağlar yoksa insan?
Seni görüyorum
Yanımda olmasan da
Uzakta da dursan
Gözlerime bak ve burda olmadığını söyle
Çünkü seni görüyorum
Çok uzakta rüzgarın gözleri
Saklı bir parçası yaralı sanki
Böyle Kalmamalıydı oysa
Önceki masallardaki gibi
Yıldızlarda buldu rüyasını
Seninle bir anda serili
Bir akışın ve işleyişin
Olabildiğince serini
Gidişin son esintisinde
Boğulmak vardı sevgili
Serilip de uzatmak için
Ömrüm gözlerimden geçen bir Beste
Dökülür gece ile gündüz Deste Deste
Döndüremesem de hayatımı tekrar Terse
Demeseydim hiç bir anımda Keşke
Biliyorum!
Sevmek suç mu olmuş bu topraklarda?
Kim görmüş bunu başka diyarlarda?
Hiç mi çare yok bu tür durumlarda?
Var bir haller yine bu Aşkı anlamayanlarda.
Sevdiceğim, al şimdi şu kalbimi
Öncesini düşündüm tekrar
Bakıp ardıma, sorguladım
Hayata bağlandım yine ben
Güneşe gülümseyip
Bir şans daha istedim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!