Tunç kafiyeli dizeler

Ter olur çıkardı ne varsa yazın
Kışın aldığımız soğuk ayazın

Elimiz yüzümüz hep tutuyordu don
Sobayı kapardık demezdik pardon

Komşuların kovanında vardı bal
Gidip yanaşmazdık almazdık vebal

Elbet kötü şeye veremez izin
Ondan muaf olur kalbi temizin

Elmalar gelirdi kimi tadı hoş
Kimi elmanın da tadı çok mayhoş

Bir türkü varidi nakaratı yar
Hoca nota ile verirdi ayar

Gezmeyi tozmayı biz sayardık kâr
Birkaç kişi idik hepimiz bekâr

Ana baba vardı başımızda taç
Şimdi biz olanlara olmuşuz muhtaç

İsterseniz yeri yedi kat kazın
İzleri bulunmaz geçmiş enkazın

Yeter be Gürkani ver yazıya son
Peş peşe yağdırdın sanırsın muson