Tunç Kafiye Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Tunç Kafiye

Sabahın seriniyle ışık düşer gündüze
Çobanın kavalıyla koyun yayılır düze.

Bana diyorlar beşer, sabit değil ayarım
Şeytan kalbimi eşer, üçer beşer sayarım.

Muhabbet diliyorsan olma gözümden ırak
Bir gün gidecek isen gönlünü bana bırak.

Barışı özlemişsen hiç nifak katma söze
Geçmişinden gurur duy, hemen dönelim öze.

Gönülden konuşanda eksik olmaz tatlı dil
Sevenler bakışınca gözleri olur kandil.

O güzeli görünce sevda kalbime sindi
Gel buluşalım dedi terler topuğa indi.

Sevdalık kumar değil, başlatılmaz zar ile
Güzel bağrımı deldi şu bir çift nazar ile.

Yar dışarda üşümüş, geldi odama çıktı
Dediler nasıl girdi? Dedim kapı açıktı.

Her bir derdi büyütüp gözünde eyleme dev
Beni sevmekten başka bir şeyi etme ödev.

Şirk ile beslenerek bir kalbe dolarsa kir
Mevla’sını unutup Şeytanı eder zikir.

Yaprağını dökersen peşinden gelir çiçek
Sağlam İman sarsılmaz, nereye çekersen çek.

Dağlar güneşlenince ecelini bekler kar
Nisan ayı gelince dereler başka akar.

Mustafa Hoşoğlu