Tunç Eli Şiiri - Mehmet Çoban

Karanlıkta göz kırptım
Kimse görmedi, tırstım

Aydınlık karabasan başıma
Karanlıkmış meğer aydınlık adına
Bombalar yağdırırmış insanlığa
Adına plaketler, yükselirmiş kahramanlığa

Memleketin altını üste, üstünü alta getirmişler
Olanlara kahramanca hikâyeler dizmişler

Bir TUNÇ EL çıkmış ortaya
Dalmış halkın üzerine naralarla
İnsanlar kaçsalar da mağaralara
Bombalar, kurşunlar yağdırılmış insanlara

Meydanlarda darağaçları
Sallandırmışlar insanları

Savcı, avukat, yargı TUNÇ EL
Adalet istiyorsan buraya gel

TUNÇ EL, DERSİMİN adını değiştirmiş TUNCELİ
Sorgusu, konuşması, anlaması yasak ne demeli?

Akıllar üstünde TUNÇ ELİ
Akıl etme sakın, hizaya gel

Öğretmenler “TUNÇ ELİ” anlatmış yıllarca
Konuşmuşlar, konuşmuşlar hep kahramanca

Özgür eğitimler kurulmuş, konuşma yasaklanınca
İnsanlar özgürce konuşmuşlar “yasakların sınırlarında”

TUNÇ EL bir kavanoz hediye etmiş çağdaşlık adına
Kavanozun adını DEMOKRASİ olmuş özgürlük tadına
Akılları doldurmuşlar kavanoza, insanlık adına

Sinekler gibi zıplayıp duruyor akıllar kavanoz içinde
Gözler kör, diller suskun, kulaklar sağır, elle kelepçede

TUNCELİ yıllarca âşık TUNÇ ELE
Katiline âşıklar gibi bakın hele

Bugün bağırıyorlar alın başımızdan TUNÇ - ELİ
Verin özgürlüğümüzü bize, isteriz ismimiz DERSİMİ

Haydi, özgürlükçüler “alın TUNÇ - ELİ verin DERSİMİ”
Bir TUNÇ - El yıkılsın kafalardan, gönüllerden, insanlar alsın nefesini

TUNÇ EL – TUNCELİ
Zaman hep estirir yeli
İnsanlığın özgür seli
Kırar geçer kirli eli

24.11.2011