Tunanın gözleri. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

-Arada bir uğrardı,
bakkala gitmiştim geçiyordum uğradım derdi

yüzünde her daim ıslak bir keder
söylemezdi ama
bitmezdi nedense garibin derdi

şimdi nasıl söyleyim
dilim varmıyor söylemesine
de derbederdi hani biraz da

ya gözlerine ne demeli
iki derin kuyu sanki
içine içine çeker bakanı
ahh ne gözlerdi

kul köle olurdu gören sevdalanırdı anında
şeytan tüyü vardı sanki tazede
bir kez tek bir bakışıyla
göz göze gelmesin kimse
o saat büyülenirdi ya

tarif edilmez bir şey tasavvur edin
cennet kapısından bakar gibi
o boy pos kederli güzel gözler
ki
derdest ederdi göreni

annem söylerdi
eskiden çok eskilerden mahalleden
komşumuzmuş
sonra uzak bir yere taşınmış
ara sıra gelirmiş anneme

anlatırdı annem
gözleri yaşarır ve şöyle derdi
o bütün derbederliğine rağmen
hem çok güzel
hem pırlanta gibi
kalbi olan
iyi

iyiydi yani
iyi bir kadındı
vesselam

hep böyle
böyle anlatırdı annem
Tuna'yı

13/Ekim/2009/Bodrum