Yoruluyoruz hayat denen koşu da
Bir de sizin gibiler dert yüklemesin
Sevenler sevdiğini söylesin sevdiceğine
Anlayamayız her şeyi bakışlarla
Bazen gülüşmeler bile anımsanmaz gelir insana
Bu yazdıklarımda Arap sevdalısı denecek adeta,
Kimse farkında değil olanların,
Haykırarak ruhlarını teslim eden minik canların,
Hepimiz unutuyoruz hayat karmaşasında olanları.
Olanla ölen birmiş farkına varıyoruz,
Alem ki bu alemdir
Vardır içinde ne ararsan
Aşkta bir meseledir amrakta
Giryede yarım kalan damlalar
Benim halimi anca bunlar anlar
Dök kardeşim içini susma,
Susmak yaramıyor sen gibi insana...
Eğme boyunu, eğdirme haksızlığa,
Anlat kelamını geride durma.
Ey yüce dost geliyorum sana,
Saldı kendini dağların arkasından güneş
Esti sıcak yeller Mart ayının sonunda
Bense öğrencilik hayatın da yaşamakta
Bilmiyordum havanın bu denli ısınacağını
Giydim yine eski gocuğumu sırtıma
sigara dumanımla harmanlanırken buluyorum seni,
senle birlikte gömmeye razı ettim bütün ümitlerimi,
her defasında veda ettim sana,
vedalaşmalar anlamsızmış doyamadım sana,
sense bana hiç yüz vermedin bin defa,
Yazamadım her anımızı aşkım
Yaşayamadım anılarımızı tekrar
Benim yazabildiğim bir tek şiir var
O da seni sana anlatmaya yetmiyor
Özür dilerim sevgilim ,güller papatyalar
Güzelliğin karşısında anlam bulamıyor
Yokluğun insana verdiği ve iliklerinde hissettirdiği boşluk
Dolar aslında yoklukla da o derin boşluk
Yoklukta yetinmek çoklukta sevinmek gerektir
Sevinirken de yokluk günlerini bilinmelidir
Bazen küçük bir sevinç gülümseme her şeyi unutturur
Unutmanın verdiği umut bambaşkadır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!