Buruk bir nisan akşamıydı;
Yağmur yağıyordu Tuna boyuna.
Ellerimizde yüreğimiz,
Yüreğimizde sevgimiz vardı.
Bükreş treninin son çığlığını duyduk Gara'dan
Ve kömür yüklü vapurlar geçiyordu Kanaldan
Islak bir özlem içimizde
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
